Hier zijn we weer vanuit Baguio City!

Dag iedereen! 

Na een vurig spelletje Time’s Up vielen we gisterenavond als een blok in slaap. De volgende dag wachtte alweer een  goed gevuld programma.

De dagindeling vandaag was dezelfde als die van gisteren: ’s morgens hadden de drie groepen of een rondleiding of een interview in één van de twee ziekenhuizen. In de namiddag was er dan weer een lesnamiddag voorzien. Daarna gingen we nog even ontspannen in de mall of speelden we nog een spelletje voor het avondeten. 

De groep die ’s morgens het Baguio General Hospital bezocht, kreeg opnieuw een interessante rondleiding. Vandaag waren ze extra vroeg vertrokken zodat ze nóg meer afdelingen zouden kunnen zien. Helaas dacht de arts er anders over. Na een uurtje wachten werd de groep begeleid naar verschillende afdelingen zoals psychiatrie en radiologie. Daarna was voor hen het grote moment aangekomen: ook zij mochten een bevalling van dichtbij meemaken. Deze keer echter was het nogal bloederig, omdat de dame in kwestie een hematoom had opgelopen. De bevalling zelf verliep wel vlotjes. Hierna was er nog even tijd om de afdeling gynaecologie te bezoeken, waar de groep een patiënte bezocht die behandeld werd voor baarmoederhalskanker.

De interviewers bezochten een pediater, die hen antwoord gaf op een aantal ethische vragen. Zo ging het gesprek onder andere over abortus, dat onbespreekbaar blijkt tenzij de moeder in levensgevaar verkeert. Zelfs wanneer de vrouw in kwestie verkracht wordt, is abortus not done. Dit komt omdat de artsen geen kind willen doden dat nog gelukkig zou kunnen zijn. Ook al is het ongeboren kind in slechte toestand, toch bestaat er nog altijd een kans dat het overleeft, hoe miniem ook. De dokters willen al het mogelijke doen om deze kans optimaal te benutten.
Daarnaast ging het nog even over tienermoeders en het recht om te beslissen over hun eigen kind. Als de moeder jonger is dan 18 jaar, kan zij zelf niet beslissen over haar kind tenzij ze wettelijk getrouwd is met een meerderjarige. In dit geval beslist haar echtgenoot, in andere gevallen beslissen de ouders van de tienermoeder.

Een derde groep, waaronder wijzelf, bezocht het Sacred Heart Hospital van Saint-Louis University. Dit is een privaat ziekenhuis, en dat is duidelijk te zien aan de inrichting ervan. Een vriendelijke arts, hoofd van de assistenten van chirurgie, begeleidde ons deze voormiddag. We startten op de afdeling pediatrie, dat voornamelijk patiëntjes met longontsteking en diarree verzorgde. Vervolgens bezochten we twee patiënten op de afdeling chirurgie. De eerste patiënt, een jonge man van 26, was betrokken geraakt bij een auto-ongeval en raakte zo verlamd in de onderste ledematen. Hij was een charity patient, wat inhoudt dat hij geen verzekering heeft en afkomstig is van een arme familie. Hierdoor betaalde het ziekenhuis zijn kosten, behalve medicatie en gebruikt materiaal. Deze man beschikte nog niet over een rolwagen, daar moest hij zelf voor zorgen.
De andere patiënt overleefde een mijnexplosie, en was ernstig toegetakeld. Zijn rechter knie was volledig verbrijzeld en hij verloor een oog. Ook op verschillende andere plaatsen was hij ernstig gekwetst. Morgen mag hij het ziekenhuis verlaten. Dit konden wij moeilijk begrijpen, omdat de patiënt nog een externe fixator had rond zijn been, waardoor hij ernstig beperkt was. Bovendien woont hij op 7 uur rijden van het ziekenhuis. In ideale omstandigheden zou hij twee keer per week op controle moeten komen, maar dit lijkt ons zo moeilijk haalbaar.
Na een korte uitlegsessie in het operatiekwartier mochten we even rondlopen bij de verschillende operaties. Op het bevallingskwartier kwamen we vier Belgische zesdejaars studenten geneeskunde tegen, die hier de afgelopen drie maanden stage liepen.
Op Spoedgevallen werden we ook even rondgeleid. In een klein kamertje woonden we onze eerste besnijdenis bij. Dit leek ons heel pijnlijk. De familie was aanwezig, en zijn broertje stond op de perfecte hoogte om deze gebeurtenis te filmen. Even erna is hij wel flauwgevallen. Onze voormiddag eindigde met een bezoekje aan het labo.

Na een lunch in de cafetaria van SLU of de Pizza Hut volgden we samen een lesnamiddag over SOA’s en parasieten. Wanneer de les afgelopen was, konden we zelf een stoelgangspecimen, waar we gelukkig zelf niet voor moesten zorgen, klaarmaken en onderzoeken op eitjes van parasieten.

Om onze heimwee wat te sussen, kregen we ’s avonds frietjes met vol-au-vent op Filipijnse wijze voorgeschoteld. Daarna was er nog een bezinningsmoment om in groep te praten over onze belevenissen van de dag. Met een paar spelletjes en een gezellig onderonsje kunnen we deze, alweer geslaagde, dag met een goed gevoel afsluiten.

Bedankt voor het lezen en tot morgen!

Charlotte VH en Koenraad