Manila!

Na een verkwikkende nachtrust (met airco op de kamers) verscheen iedereen beetje bij beetje aan de ontbijttafel. Terwijl sommigen vertelden hoe ze van dit nachtje uitslapen hadden genoten, waren anderen al opnieuw aan het wegdromen bij het prachtig uitzicht over Manila dat we hebben vanop het terras. 

Terwijl de temperaturen hier al serieus begonnen op te lopen (lees: 2 verdiepingen trappen is een hele inspanning), verzamelden we aan onze vans voor ons eerste avontuur in Manila. Korte rit? Manila is een grote stad (groter dan West-Vlaanderen) met heel wat inwoners (meer dan in België). De duur van een ritje is hier afhankelijk van het verkeer maar deze morgen hadden we geluk.

We reden naar Manila North Green Park Cemetery, één van de grote kerkhoven van Manila, die sommigen van jullie zullen herkennen uit de documentaire ‘beroepen zonder grenzen’ op één. Dit kerkhof is bijzonder omdat het eigenlijk eerder een dorp in de stad lijkt. Mensen wonen er op de graven en in de mausolea van overledenen van hun familie maar veelal zijn het graven van onbekenden. Er zijn heuse straten met straatnamen, winkeltjes en spelende kinderen tussen de graven.
We leerden er een meisje kennen, die er op vakantie was bij haar familie. Het was een enthousiaste 10-jarige die al heel graag wegdroomde bij haar toekomst. Ooit wil ze de president van de Filipijnen worden. Onder het motto ‘iedereen heeft een talent’ toonde ze ons haar zangtalent en vroeg ze ook aan ons om onze talenten te tonen. Hierna werd er ook eventjes gedanst, gezongen en geturnd. Je zou al snel vergeten dat we op een kerkhof waren.  We wilden ook nog de ‘armere’ graven bezoeken, die in een soort van appartementsblok gebouwd worden, maar kregen geen toestemming.


Na ons bezoek zochten we de koelte op in de vans. De chauffeurs brachten ons naar een gezellig park in Manila. In de schaduw van de bomen picknickten we en genoten de meesten van een  verkoelend ijsje. 

Onze laatste stop van de dag was Loyola Memorial Park. Dit kerkhof was erg verschillend van het vorige. Het was eerder een grote grasvlakte met heel wat gedenkstenen in de grond. De plaats leek ons meer sereen dan het andere kerkhof. Hier waren we ook getuige van enkele begrafenisplechtigheden. Vervolgens keerden we terug naar ons mooie verblijfplaats om nog wat verder te acclimatiseren aan de hoge temperaturen (36°C!) waar een deel van de groep studeerde, het andere deel een spel speelde of gewoon uitrustte. We genoten met zijn allen van een prachtige zonsondergang vanop het dak van Maryhill.

Morgen beloofd een drukke dag te worden met bezoeken aan het historische centrum en House without steps. 

Salamat voor het lezen van de blog!

Nele en Lore